Archiwum: Marzec 2014

Podejrzewam, że gdyby mój narzeczony wiedział wcześniej ile czasu zajmuje mi codzienne przygotowanie się do pracy na pewno dwa razy rozważyłby czy oświadczać mi się już po sześciu miesiącach znajomości czy poczekać jeszcze z tą deklaracją miłości. Wyszło jak wyszło i po półrocznej znajomości, na widok pięknego pierścionka zaręczynowego odpowiedziałam magiczne „tak”, po czym postanowiliśmy zamieszkać razem i sprawdzić czy jesteśmy w stanie ze sobą współegzystować.

Wspólne życie wychodzi nam całkiem nieźle, z tym tylko, że codziennie rano toczymy zacięte walki o łazienkę i dostęp do niej. Jako asystentka dyrektora Częstochowa muszę w swojej pracy wyglądać perfekcyjnie i na przygotowanie się do całego dnia wykonywania obowiązków potrzebuję dość dużo czasu. Podobnie mój narzeczony, który jest ekonomistą, musi w swojej pracy wyglądać elegancko i schludnie. Każde z nas potrzebuje dla siebie sporo czasu w łazience i póki co żadne nie chce ustąpić. Poranki upływają nam więc na ciągłych przepychankach i przeganianiu się z miejsca na miejsce.

Najlepszą opcją byłby wynajem innego, większego mieszkania, w którym byłyby dwie łazienki. Duży, ułatwieniem byłoby przynajmniej, gdyby oprócz łazienki było osobne pomieszczenie na WC. W większości takich pomieszczeń znajduje się umywalka, którą mój narzeczony mógłby wykorzystywać do golenia. Nasze wspólne mieszkanie to prawdziwa szkoła życia, która sprawdzi czy damy radę we wspólnym życiu po ślubie.

Wczoraj moja siostra obudziła mnie z samego rana by przekazać mi radosną nowinę o tym, że w końcu udało jej się otrzymać propozycję pracy jako asystentka dyrektora! Na początku byłam strasznie zła gdy zobaczyłam na ekranie komórki numer mojej ukochanej siostrzyczki dzwoniącej do mnie o 7.15, jednak gdy po niemiłym odebraniu telefonu dowiedziałam się jaka jest przyczyna tak wczesnego kontaktu, złość przeszła mi momentalnie, natychmiast się obudziłam i zarządziłam walne spotkanie na mieście. Chciałam się dowiedzieć jak to się stało, że mojej młodszej siostrze tak szybko udało się znaleźć pracę!

Zebrałam się w wielkim pośpiechu, zrobiłam lekki make up i bez śniadania ruszyłam na miasto. Umówiłam się z siostrą w naszej ulubionej kawiarence w centrum miasta i wiedziałam, że gdy tylko tam dotrę to od razu zamówię pyszną kawę i jakąś wielką i bardzo dobrą drożdżówkę na śniadanie. Wczoraj było wielkie święto, święto mojej już-nie-bezrobotnej siostry, które należało jakoś uczcić, a słodycze od samego rana wydawały się na to najlepszym sposobem.

Siostra wpadła do kawiarni w dwie minuty po tym, jak zdążyłam zamówić dla nas po kawie i wielkim ciastku z wiśniami. Na jej widok coś ścisnęło mnie w środku i łzy zaczęły toczyć się po moich policzkach. Moja maleńka siostra, która jeszcze niedawno denerwowała się maturą teraz będzie miała prawdziwą pracę, asystentka dyrektora Kalisz. Jestem z nie bardzo dumna, a jednocześnie obawiam się czy sobie poradzi i czy nikt nie zrobi jej w tej firmie krzywdy. Lepiej żeby nie próbowali, bo wtedy będą mieć ze mną do czynienia!

Na stanowisku asystentki dyrektora czuję się jak ryba w wodzie. Zawsze wiedziałam, że mam ogromny talent do organizacji rzeczy, które z pozoru wydają się nie do zorganizowania, dlatego moja praca pozwala się w 100% spełniać zawodowo. Nie wiem co bym zrobiła, gdyby dwa lata temu nie nadarzyła się okazja na podjęcie tej pracy – pewnie pracowałabym w jakimś spożywczaku na kasie i marzyła o cudownych warunkach pracy w biurze.

Nie rozumiem osób, które narzekają na nudę w zawodzie asystenta. W moim mniemaniu ta praca jest idealnie skomponowana z kilku różnych elementów, które łączą się ze sobą w jedną spójną całość, a jednocześnie cały czas pozostają odrębne. Obowiązki na stanowisku asystentki dyrektora są różnorodne, dzięki czemu nie mam możliwości znudzić się danym zadaniem. Oczywiście, są zadania, które lubię bardziej od innych, jednak żaden obowiązek nie jest jakiś okropny. Odbieranie korespondencji i odpowiadanie na wszystkie wiadomości nie należy do najciekawszych zadań, jednak nie można go nazwać trudnym czy bardzo obciążającym. Jest monotonny i to wszystko.

Uważam, że jestem bardzo dobrym pracownikiem i dobrze radzę sobie w biurze. Mój dyrektor ma chyba podobne zdanie o mojej pracy, asystentka dyrektora Zabrze, bo dwa tygodnie temu zaproponował mi dość sporą podwyżkę. Może się boi, że zechcę uciec z jego firmy do jakiegoś innego pracodawcy, dlatego kusi mnie wyższymi zarobkami. Mój szef może być spokojny – w najbliższym czasie nigdzie się nie wybieram. Zwłaszcza do konkurencji.

Po dwóch latach pracy w oparciu o umowę o pracę na czas określony w końcu doczekałam się umowy na czas nieokreślony, którą postanowiłam natychmiastowo wykorzystać. Wiadomo, że taka umowa stwarza bardzo wiele możliwości, zwłaszcza finansowych i kredytowych i ja z tych możliwości chciałam skorzystać. Od pewnego czasu marzył mi się nowy samochód, taki prosto z salonu, więc po podpisaniu nowej umowy o pracę natychmiast udałam się do salonu samochodowego, by obejrzeć modele, które najbardziej przypadły mi do gustu. Zakup nowego samochodu to nie byle co – trzeba się liczyć z dość dużymi ratami, jeśli chcemy kredyt spłacić jak najszybciej, a ja nie mam zamiaru być pod kreską dłużej niż potrzeba. Po samochodzie na pewno przyjdzie czas na własne mieszkanie, dlatego muszę jak najszybciej pozbyć się kredytu. Rodzice obiecali, że dołożą mi dziesięć tysięcy na wymarzone auto, dlatego będę mogła wziąć nieco mniejszy kredyt.

Wybrałam dla siebie Forda Fiestę w pięknym malinowym kolorze – w sam raz dla takiej pozytywnej kobiety jak ja! Za nowe auto zapłacę około 50 tysięcy złotych, jednak moim zdaniem jest wart swojej ceny. W końcu jako asystentka dyrektora Gliwice muszę mieć się czym poruszać po mieście, a to „coś” powinno prezentować się adekwatnie do posiadanej przeze mnie posady.

Moje auto będzie do odbioru za niespełna dwa tygodnie. Nie mogę się doczekać kiedy zasiądę za kółkiem mojej maliny!